( تحصیلات : لیسانس ، 37 ساله )

با سلام و تشكر از پاسختون
دخترم وابستگيش بيشتر از قبل شده. وحشت داره از نديدن من.علتش هم رو تقريبا ميدونم. مجبور شدم 20 دقيقه بذارم پيش مادرشوهرم و اين كارو يواشكي كردم يعني دادم بغلش و فرار كردم دخترم هم تا من برگشتم جيغ زده و گريه كرده از اون به بعد ترسش از دوري من خيلي خيلي بيشتر شده تا حدي كه اجازه نميده حتي حموم برم و به شدت گريه ميكنه بيرون..نميدونم بايد بي توجه شم به گريه هاش يا نه تو رو خدا كمكم كنيد ممنون


مشاور (خانم اکرم اکبری)

با سلام. بچه ها از نظر سرشتی با هم فرق دارند بعضی معاشرتی و اجتماعی ترند و راحت تر با دیگران ارتباط برقرار می کنند ولی کودکی گوشه گیری میکند و بیشتر تمایل دارد وقت خود را در کنار مادر سپری کند.همچنین بعضی از کودکان اضطراب جدایی از مادر را دارند. بعضی از کودکان از اضطراب اجتماعی رنج می برند. در هر صورت این دو دسته به بیماری اضطراب مبتلا هستند و مداخلات روان پزشکی می تواند برای آنها مفید باشد. به گریه کودکتان بی تفاوت نباشید اضطراب کودکتان را درک کنید و بتدیج با راهکارهای درست وابستگی اش را کم کنید به عنوان مثال زمانی که فرزندشما با بچه های دیگر دوست و با انها بازی می کند، در میهمانی ها از شما جدا و شب را در اتاق خودش می خوابد، او را تشویق و از او تعریف کنید. تشویق شما میتواند کلامی بوده و هزینه اینداشته باشد. انتظار نداشته باشید کودک شما یک شبه تغییر کند. تلاش های کوچک او را ببینید و یا اینکه میتوانیدد با کودکتان بازی قایم باشک را انجام دهید ،یا مثلا اگر کودکتان سعی دارد بر روی زانو و یا در اغوش شما باشد از او بخواهید که در کنارتان بشیند